DE STAM VAN DE DANA
De wind waait over de vlaktes van Bretagne,
ik werp een laatste blik op m'n vrouw, m'n zoon en m'n landgoed.
Akim, de zoon van de smid is me komen halen,
de Druïden hebben besloten om de strijd in het dal te voeren.
Daar, waar al onze voorouders de reusachtige Keltische strijders
hebben bedrogen na de grote veldslagen,
het is nu tijd om ons land te verdedigen
tegen een leger Simeriën die klaar zijn om het zwaard te kruizen.
De hele stam is verzameld om de grote menhirs
om de goden aan roepen opdat zij ons kunnen zegenen.
Na dat gebed met mijn broeders zonder te rekenen op ijver,
hebben de hoofden ons honingdrank gegeven,
voor de moed,
omdat het niet fout mocht gaan,
om groot en moedig te blijven wanneer we opstellen in de strijd,
want het is de eerste keer dat ik naar de strijd ga
en ik hoop waardig te zijn aan de stam van de Dana...
REFREIN:
In het dal van de Dana La Lilala.
In het dal heb ik de echo's kunnen horen.
In het dal van de Dana La lilala.
In het dal van de strijdkreten vlakbij de graven.
Na enkele bezweringen van de Druïden en van tovenarij,
liep het hele volk naar de vijand,
de strijd was verschrikkelijk en ik zag slechts de schaduwen,
de schreeuwende vijand die altijd met teveel terugkomt.
Mijn broeders vielen één voor één voor mijn gezicht,
onder het gewicht van de wapens die alle barbaren bezaten,
de lansen, de bijlen en de zwaarden in de tuin van Eden
waar het bloed wegloopt over het groene gras op de vlakte.
Juist toen de dagen van angst daar waren, waar de soldaat zich
voortsleept op de grens van macht van pijn en afkeer,
ging de strijd, die al verloren was, verder,
maar zo was de trots van het hele volk,
de strijd ging zo door tot de zon onderging,
met extreme wreedheid en meer hardnekkigheid,
dat nodig was voor het verdedigen van de grond van onze voorouders
en voor alle wetten van de stam van de Dana...
REFREIN:
In het dal van de Dana La Lilala.
In het dal heb ik de echo's kunnen horen.
In het dal van de Dana La lilala.
In het dal van de strijdkreten vlakbij de graven.
Aan het eind van het dal hoorde men de klank van een hoorn,
van een hoofd van de vijanddie zijn hele horde terugriep,
had hij begrepen dat ze zelf in een hel vochten
en dat de grond toebehoorde aan de stam van de Dana.
De krijgers gingen terug, ik begreep het niet
na al die moeite die ze gedaan hadden,
ik keek om me heen,
ik was de enige die daar staande was gebleven.
Mijn vingers spreiden zich bij het loslaten van mijn wapen
en mijn wangen waren doorweekt door mijn tranen,
ik heb nooit begrepen waarom de goden mij hebben gespaard v op diezwarte dag in onze geschiedenis waar ik over heb verteld.
De wind waait nog steeds over Bretagne
en ik ben teruggekeerd naar m'n vrouw, m'n zoon en m'n landgoed,
ik heb alles opnieuw met mijn handen opgebouwd om verder te gaan,
ik ben koning geworden van de stam van de Dana...
REFREIN:
In het dal van de Dana La Lilala.
In het dal heb ik de echo's kunnen horen.
In het dal van de Dana La lilala.
In het dal van de strijdkreten vlakbij de graven.
